هادی از القاب امام علي النقي (ع) امام دهم است. تولدش به روایت اکثر اهل خبر در نیمه های ماه رجب در سنۀ اربع عشر و مأتین به مدینه اتفاق افتاد و به قولی به سال اثناعشر ومأتین. مادرش ام ولد بود مسماة به سمانه (و یقال ان امه ام الفضل بنت المأمون) و آن جناب در اسم و کنیت با علی المرتضی (ع) و علی الرضا (ع) یکی بود و بنابراین او را «ابوالحسن ثالث» گویند و القاب شریفش نقی و هادی و عسکری و ناصح و متوکل و فتاح و مرتضی است و در اعلام الوری نوشتۀ أمین الإسلام طبرسي (ره) مسطور است که عالم و طبیب و فقیه و امین نیز از جملۀ القاب آن جناب است و امام ابوالحسن علی الهادی (ع) در وقت وفات پدر شش ساله بود و متوکل خلیفه در زمان ایالت خویش یحیی بن هرثمة بن أعین را به مدینه فرستاد تا آن جانب را به سُرّ من رأی که اکنون به سامره مشهور است آورد و هادی (ع) بعد از آنکه مدت ده سال و چند ماه آنجا مقیم بود در ماه جُمادی الآخرة یا رجب سنۀ اربع و خمسین و مأتین درگذشت و در سرایی که به سامره داشت مدفون شد به روایت علماء شیعه المعتز خلیفه آن جناب را زهر داد و اهل سنّت گویند که فوتش به مقتضای اجل طبیعی اتفاق افتاد. مدت عمرش به روایت اصحّ چهل سال و زمان امامتش سی و سه سال و چند ماه و العلم عندالله.